www.subiektyw.fora.pl

michał p

Dostojewski – nie dla idiotów?

Istotą prawie wszystkich konferencji naukowych jest to, że każdy autor, który z boku wsłuchiwałby się w referaty na temat jego własnej twórczości, zacząłby prędzej czy później zastanawiać się: „co ja tak naprawdę miałem na myśli? Czy oni nie przesadzają? Tyle hałasu o nic…” Zacząłby ziewać i niemrawo przecierać oczy, żeby czasem nie zasnąć podczas rozbijania swojego dorobku literackiego na czynniki pierwsze. Poruszony czytelnik powiedziałby: D. mnie przyciąga, intryguje, nadal porusza i zmusza do myślenia, ale nie mam siły na „pseudointelektualne” analizy, bez których umiem czytać literaturę. Bez których rozumiem i znam Dostojewskiego.
Powiedzieć: „rozumiem i znam Dostojewskiego”, to tak jakby oznajmić, że zna się odpowiedzi na wszystkie pytania egzystencjalne i ma się je w jednym paluszku. To tak, jakby rzucić się z małą motyką na potężny kawał księżycowego ogródka, który tylko z daleka wydaje się taki malutki, w rzeczywistości będąc ogromnym i niezbadanym. Tylko zupełny ignorant mógłby uważać pod pozorem własnej indywidualności i „czułości na literaturę”, że można DOBRZE zrozumieć autora, czytając tylko według własnego widzimisię, z pozoru oczywiste fragmenty prozy.
Konferencja z 16 października postawiła przed nami Dostojewskiego przeanalizowanego na wielu płaszczyznach. Znawcy jego powieści z uniwersytetu wrocławskiego, opolskiego, szczecińskiego i poznańskiego UAM (organizator) próbowali pokazać twórczość dziewiętnastowiecznego pisarza z perspektywy współczesnej kultury, fizyki kwantowej(!) czy filozofii, zahaczając często o socjologię, religię, nie zostawiając wątpliwości, że Dostojewski był pisarzem nadzwyczajnym – wpływającym na wiele dziedzin życia (często takich, z którymi nigdy byśmy D. nie powiązali).
Podczas wymiany zdań, które występowały na przemian z referatami naukowymi, można było podyskutować nad tym, czy możemy stawiać znak równości między Dostojewskim prawosławnym, a Dostojewskim zachodniego chrześcijaństwa, wiedząc jak bardzo protestantyzm i katolicyzm zalazły autorowi Zbrodni i kary za skórę. Nawet jeśli temat referatu „Kosmos i antykosmos Fiodora Dostojewskiego w kontekście twórczości Daniela Andriejewa i problemów eschatologii: od obrazoburstwa do antyczłowieczeństwa” może nieźle namieszać w głowie młodego studenta, to dyskusja jaka wybuchła po wystąpieniu zdawała się nie mieć końca i stanowiła twarde podwaliny pod powstanie kolejnych prac naukowych. I tak po każdym referacie. Kilkugodzinny maraton tylko dla widzów umiejących wznieść się na wyżyny koncentracji.
Dostojewski nie dla idiotów. No tak… tylko czy możemy stwierdzić, że każdy kto nie operuje pojęciami takimi jak ontologia, eschatologia czy hermeneutyka, jest od razu idiotą? Myślę, że Dostojewski nie jest dla tych, którzy uważają, że można po jednorazowej lekturze poznać jego twórczość. Nie jest też dla tych, którzy chcą widzieć świat w kategoriach dwupłaszczyznowych, takich jak dobro-zło, czerń-biel, dlatego Dostojewski ma takie problemy z „wejściem pod strzechy”. Nawet jeśli już pod nimi przebywa to często zupełnie niezrozumiały, raczej z konieczności posiadania przez szanującego się gospodarza paru książek słynnego pisarza… bo przecież odmienił oblicze rosyjskiej i światowej literatury. A magistry niech już się sami spierają i czytają go na milion sposobów.
Osobiście idę za „magistrami”, bo wybieram pełną świadomość i widzenie tego, czego ograniczony antymagister nigdy nie zobaczy – złożoną rzeczywistość, która składa się zarówno z piękna, cierpienia, zagubienia jednostki, jak również z ontologii, eschatologii i hermeneutyki.

Wydarzenie: Konferencja naukowa
Data: 16 października 2009
Miejsce: Collegium Novum Poznań
Organizator: Instytut Filologii Rosyjskiej UAM
Pracownia Badań nad Twórczością Fiodora Dostojewskiego

SUBIEKTYWna ocena*
SZCZĘŚCIE: 3
TEMAT: 5

*Temat – wyczerpanie tematu, zgodność tematu, zrealizowanie tematu (od 1-6)
Szczęście – subiektywne poczucie „szczęścia” po wydarzeniu (od 1-6)
Jeśli stosunek szczęścia do tematu jest bliski „1” oznacza to świetnie zrealizowane przedsięwzięcie. Np. Szczęście 5 / Temat 5 = wspaniała impreza
O zależności szczęścia od tematu czytaj w następnym numerze Subiektywu.

(z zastrzeżeniem, że ta teoria na końcu jednak nie zawsze się sprawdza... bo jeśli coś ma temat 1 i szczęście 1 to wynik także wynosi 1 - trochę śmiechu z tym;)

michał p

ta teoria nie ma sensu. i już widzę parę błędów... ale poprawie później jak dziewczyny się tym zajmą.

Krzysztof

Tekst fajny, nie przekombinowany. Szkoda, że nie napisałeś więcej o poszczególnych częściach konferencji, że trochę nie poznęcałeś się nad sensem kolejnych wykładów, ewentualnie nad ich jakością, nad publiką.

Idzie to do korekty, więc nie będę się jakoś czepiał przecinków itp., ale na jedno muszę zwrócić uwagę - nazwy uniwerków wielkimi literami, Michale Wink

Pozdro,

Krzychu Pozdrodopulos

nacia

Dziewczyny już się zajmują Wink

Problemy z internetem zmusiły nas do małych zmian w planach, ale jak to się mówi: do przodu - nie do tyłu.
NO TO GRAMY!

nacia

Proponuję zostawić tylko:

"SUBIEKTYWna ocena*
SZCZĘŚCIE: 3
TEMAT: 5

*O zależności szczęścia od tematu czytaj w następnym numerze Subiektywu. "

To wzbudzi ciekawość, a Ty, Panie Michale, dopracujesz trochę tę teorię Razz

Bo, jak sam mówisz ,temat-1 i szczęście- 1 nie oznaczają udanej imprezy, ale w niektórych sytuacjach mogą, jeżeli już z samego założenia temat jest tak lekkiego kalibru, że szczęście nie może wynieść więcej niż jeden i nie ma tyle wynieść, to sukces komunikacyjny czy tam jakiś inny osiągnięty Razz

np. ktoś pyta Cię o godzinę, mówisz, że 12, temat jeden, szczęście jeden, chyba że ta godzina była upragniona przez pytającego i on ma piątkę, ale Ty masz jeden, bo co Cię to obchodzi Wink

mam nadzieję, że to w miarę zrozumiałe Razz

michał p

Byłem ostatnio w kinie Muza na filmie Iberia...

Iberia - tragedia Posejdona Very Happy

brak szczęścia i brak tematu, ale co my byśmy wspominali Nacia?